Hallo iedereen!

De tijd vliegt en inmiddels zijn we alweer 1,5 maand verder na ons laatste bericht en er is alweer heel wat gebeurd! We zullen bij het begin beginnen om het makkelijk te houden ;).

We waren gebleven bij 3 augustus. Deze week hebben we vooral weer veel gewerkt. Emiel gaat ook lekker met zijn twee banen. Die heeft nu soms dagen van 7.00 tot 20.00 uur, hij begint dan bij Jarlam en gaat daar om 15.00 op de fiets weg om om 16.00 uur weer bij DutchCare te beginnen aan een keukendienst. En Miranda komt toch steeds over het limiet aantal uren dat mag, oeps. Maar ze mag het werk zo graag doen en het geld komt straks natuurlijk goed van pas! De manager en Miranda hebben het er maar op gehouden dat haar rekenkunsten dermate slecht zijn!

Verder zijn we nog druk op zoek geweest naar een auto. Voornamelijk op internet omdat een auto zoeken zonder een auto te hebben toch wel lastig is ;).

Ook de wond aan Emiel zijn kin is weer mooi genezen, danzij zuster Miranda haha. Miranda heeft mooi haar kwaliteiten als hechtingverwijderaar op Emiel kunnen beproeven.

Adam kwam met de mededeling dat we 27 augustus bij hem moeten vertrekken, omdat hij gaat samenwonen met een vriendin en voordat ze een geschikte woning hebben gevonden komt zij zolang bij hem inwonen. Dus wij weer op zoek naar een andere plek dichtbij het werk waar we onze laatste weken kunnen uitzitten. Maar dit bleek lastig, omdat het maar om 2,5 week gaat, half september gaan we hier vertrekken en beginnen we met de reis. Na wat afwijzingen om een kamer te huren zei Anny dat we bij haar terug konden komen als we echt niks konden vinden. Super lief en een zorg minder!

De week van 10 augustus allebei ook weer vol aan de bak. Er lagen 2 bewoners op sterven waarvan eentje onder Miranda haar dienst is overleden. Miranda heeft haar samen met een collega afgelegd (gewassen, verzorgd en mooie kleren aan gedaan). Ze wou dit ook graag een keertje doen om te ervaren hoe het is om iemand de laatste eer te bewijzen. In Nederland heeft ze hier in de thuiszorg eigenlijk niet mee te maken, dus nu was de kans. Het was een ‘mooie’ ervaring om haar liefdevol en waardig haar laatste dienst te bewijzen. Miranda vond het ook niet moeilijk, vooral omdat je weet dat zij het ook goed vond zo. Het zal totaal anders zijn als het om een jong persoon gaat die nog lang niet klaar is met het leven!

Zaterdag 15/8 zijn we naar de Dandenong berg geweest met de bus. Sinds we hier zijn kijken we al tegen die berg aan, dus we wilden er wel een keer heen en het uitzicht daar bekijken.

Daar aangekomen viel het ons wat tegen, het was erg mistig en volgens afbeeldingen die je daar zag zou je over heel Melbourne en de zee kunnen kijken. Nou wij zagen nog net de straten die gelijk voor de berg liggen en dan hield het wel op. Goed, dan maar even een boswandeling maken daar en dan weer terug naar huis. Maar zowaar de lucht klaarde op en daar kwam Melbourne en de zee tevoorschijn! Een super mooi uitzicht.

De week van 17/8 zijn we dinsdag 18/8 in alle vroegte naar Melbourne gegaan om op zoek te gaan naar een auto. In Melbourne zelf zit een autoverkoper die voornamelijk aan backpackers verkoopt en waar vaak al je backpack spullen bij de auto zitten. En inclusief al het papierwerk dat voor een heel jaar geldig is. Dat is wel ideaal, want dan hoeven we onderweg niet de auto nog een keer goed te laten keuren voor nog een jaar, wat bijna $800,- kost! We gingen eerst naar een andere garage en de eerste auto die we zagen vonden we gelijk wel wat, een Ford Falcon stationwagon. Hij kon deze ook leveren inclusief al het papierwerk. Daarna naar de autobackpack verkoper, maar we hadden al gauw door dat deze veel te veel voor de auto’s vraagt! Dus hier waren we gauw uitgepraat. Weer terug naar de eerste garage en na wat te onderhandelen hebben we de deal rond gemaakt! Hij ging de auto in orde maken en keuren en de zaterdag erop hebben we hem opgehaald. En dan moet je ineens voor het eerst links rijden midden in de stad Melbourne. Niks niet eerst even oefenen op een rustige weg, gelijk in de spits, in het donker in de drukke stad waar je de weg niet kent. Maar met Emiel achter het stuur en Miranda achter de kaart zijn we in 1 keer goed gereden naar huis. Het links rijden valt ons ook heel erg mee. We hadden verwacht dat dit veel moeilijker zou zijn, maar eigenlijk wen je er zo aan. Het is ook een automaat, dus dat is al een handeling minder met links. Alleen de ruitenwisser en knipperlicht worden soms nog wel eens omgewisseld ;)

Dinsdag nadat we de auto gekocht hadden, zijn we nog een poos in de stad gebleven en kwamen in een mega winkelcentrum terecht met tig verdiepingen. We wouden nog de Eureka skydeck in voor een mooi uitzicht over Melbourne, maar dit was helemaal niet meer nodig na al een mooi uitzicht gezien te hebben vanuit het winkelcentrum. Scheelt weer doekoes voor ons arme backpackers ;).

De week van 24/8 waren de laatste dagen bij Adam aangebroken. Hier waren we niet rouwig om aangezien we wat woorden hadden gehad over de verwarming. Volgens hem gebruiken we die te veel en gaan we hem geld kosten op deze manier. Het is inderdaad een schande om die ‘s avonds aan te doen hartje winter, terwijl het rond het vriespunt is! Bovendien betalen we hem al meer dan genoeg. Maargoed, het komt erop neer dat we vaak in de kou zaten bij hem, want zodra je de kachel aan deed dan deed hij hem binnen 10 minuten uit! Inmiddels was hij zondag ook nog kapot gegaan en deed hij het helemaal niet meer. Maar Miranda had deze week 2 dagen vrij en wat dan.... Nou dan de 4 gaspitten maar hoog op! En lekker warm dat het werd :) (Adam was aan het werk)!

Hij dacht ook dat de gasrekening heel hoog uit zou vallen en waarschuwde ons al dat we waarschijnlijk bij moesten betalen. Dat konden wij ons toch haast niet voorstellen, want we zaten zoals gezegd al vaak zonder verwarming. Toen uiteindelijk de rekening binnen kwam, moest hij toch toegeven dat het inderdaad niet zo hoog was als hij had gedacht. Dus dat gezeur over de verwarming was ook nog voor niks! Maar we hebben in ieder geval onze borg volledig teruggekregen.

Op donderdag hebben we de boel dus allemaal ingepakt en op naar Anny. Nu we de auto hebben, is het een stuk makkelijker om overal te komen en kunnen we ook wat uitstapjes maken. Het geeft ons zoveel meer vrijheid. Zo zijn we nog naar de Maroondah Dam geweest. Dit is een stuwdam met een waterval en mooie natuur eromheen. Hier hebben we ook onze eerste wilde kangoeroes gespot.

En zondag gingen we naar Rosebud in een vakantiehuisje van een collega. Zij is de collega die ons ophaalde van de dokter toen Emiel op z’n plaat was gegaan. Zij bood ons toen aan om daar te komen logeren, want het huis wordt op dit moment niet gebruikt en ze willen ‘m klaarmaken om te verhuren aan vakantiegangers. Die kans pakken wij natuurlijk met 4 handen aan!

Super mooi plekje aan zee! Hier zijn we een midweek gebleven. We zijn een aantal keer naar zee geweest op verschillende plekken en naar Phillip Island gereden om de pinguins te zien die met de zonsondergang het water uit komen waggelen om de nacht in de duinen door te brengen. Erg schattig om te zien. We kwamen hier al optijd aan, dus we konden nog een eind door de duinen wandelen voor de zonsondergang kwam. In de duinen zagen we opeens best wat kangoeroes, waar je wel redelijk dichtbij kon komen!

Op verschillende plekken aan het strand heb je allemaal erg vrolijk geschilderde surfhuisjes staan! Een mooi gezicht zo naast de zee in het zand. Hier kon je ook lekker even op de vlonders zitten en genieten van het uitzicht en de zon. We hadden trouwens geluk met het weer, volgens de weersvoorspellingen zouden er geregeld buien vallen en erg bewolkt zijn, maar we hadden super weer en elke dag zon!

Vrijdag ochtend hebben we onze spullen weer ingepakt en weer richting huis vertrokken. Nog even langs de Ikea op zoek naar spullen voor een ‘bed’ (lees: matras achterin de auto) en daarna konden we gelijk door naar het werk om eerst een dienst te werken voordat we naar huis konden.

En deze week 7/9. Onze laatste volle week hier. Allebei nog even vol aan de bak en de laatste dingen regelen, maken en kopen voor vertrek. We willen achterin onze auto kunnen slapen, maar we moeten natuurlijk ook al onze spullen mee kunnen nemen. Dus hebben we van pallets die Emiel van het werk mocht gebruiken een verhoging achterin de auto gemaakt. Hier gaan we dan op slapen en eronder kunnen we onze spullen opbergen!

We hebben onze auto nog weer terug gebracht naar de garage omdat hij soms na het starten weer uit wil vallen als je geen gas geeft. Geen heel groot probleem, maar we wilden er toch even naar laten kijken om er zeker van te zijn dat het mankement straks niet groter wordt als we aan het reizen zijn. Dus Emiel ’s middags na het werk richting de stad om de auto weg te brengen. Hij zat natuurlijk midden in de spits en dan wordt het echt enorm druk in Melbourne! Ook nam hij nog een keer de verkeerde afslag, waardoor het steeds later en later werd. Je kunt hier niet zomaar even omkeren, het is allemaal éénrichtingsverkeer. De garage is eigenlijk tot half 6 open en het was inmiddels al bijna 6 uur! Na heel wat ergernis, gevloek en nagelbijten kwam hij iets na 6 uur aan en gelukkig was de garage nog open. Fieww... Dat was een hele opluchting!

Dus onze auto daar achtergelaten en kreeg hiervoor een leenauto terug...... en wat voor één!

De eerste kilometers gingen helemaal prima in dat kleine gebakkie, dus gelukkig heelhuids uit de stad gekomen. Maar toen hij van de snelweg af ging en af moest remmen voor een stoplicht, begon de auto in één keer te pruttelen en bij stilstand viel hij bijna uit. Dus goed de poot op het gas houden om de motor maar te laten draaien. Bij elk stoplicht was het maar weer hopen dat hij niet uit zou vallen. Gelukkig nog thuis gekomen met dat ding, maar het ging niet van harte. Atijd fijn als je een goeie leenauto mee krijgt... Er zat genoeg benzine, olie en water in, dus daar lag het niet aan.

We moesten de volgende dag wel weer naar het werk, dus toch maar weer dat ding aangeslingerd.

Goeiedag zeg, dat krot start bijna niet en als je voor een stoplicht staat, zit je te schudden alsof je aan ernstige parkinson lijdt! Hij is duidelijk bezig met zijn laatste kilometers! En helaas overleed hij een paar kilometers te vroeg :( op 11 september! Miranda brengt Emiel naar het werk, zodat Miranda ’s middags naar het werk kan met de auto. Op het werk van Emiel komen we, maar als Miranda aan de terugweg begint besluit de auto midden op een erg drukke weg voor een stoplicht ermee op te houden. Na een paar keer groen gezien te hebben en auto’s die langs proberen te komen, kreeg ze hem met een bulte gas erbij weer aan! Pff op naar het volgende stoplicht en maar hopen dat de Goden met je gezind zijn en deze groen zijn. Helaas niet overal geluk, dus het probleem herhaalt zich nog een keer totdat hij na een aantal keren afslaan voor een stoplicht en flink wat rook onder de motorkap vandaan komt, hij echt overleden is. Met zijn laatste gangetje kon ze hem nog net in de berm uit laten vieren en daar heeft hij voor de stoplichten zijn laatste rustplaats gevonden. Gelukkig was dit bij een dokterspraktijk waar Miranda mocht bellen naar Anny die gelukkig thuis was en Miranda op kwam halen.

Gelukkig was de man van de garage vrij relaxed en deed er niet moeilijk over. Hij vroeg alleen of we even een briefje voor het raam wouden leggen en de sleutels onder het wiel wouden leggen, zodat hij de auto kon laten ophalen. Ook heeft hij onze eigen auto weer perfect gemaakt. Hij moest iets beter worden afgesteld, zodat hij meer gas krijgt bij het starten (de auto loopt op LPG en benzine).

Dus Emiel op zaterdag ochtend vroeg met de trein richting de stad om de auto weer op te halen. We hoefden niks te betalen, dus goed geregeld verder. Het ging allemaal niet te makkelijk, maar we zijn wel super blij dat we nu een auto hebben die het goed doet!

Emiel heeft vrijdag z’n laatste werkdag bij Jarlam gehad en zaterdag de laatste keukendienst bij DutchCare. Aan de ene kant wel jammer, want het was allebei erg leuk werk. Maar aan de andere kant hebben we ook wel heel veel zin om nu echt met de reis en het avontuur te beginnen!

Bij Jarlam vonden ze het ook wel jammer en zeiden dat hij wel weer terug mocht komen als we weer in Melbourne zijn. Erg leuk om te horen natuurlijk, maar of we dat ook echt gaan doen is nog maar de vraag. Hij heeft er in ieder geval een leuke tijd gehad en is ook nog 2 keer op locatie geweest bij een plastic recycling fabriek en een koekjes/cake fabriek. Altijd leuk om even mee te pakken op zo’n working holiday ;)

Zondag had Miranda haar laatste dienst, heerlijk afgesloten met de bewoners in het zonnetje. We hebben allbei een super leuke tijd bij Dutch Care gehad! Daarna zijn we naar een feestje gegaan van Anny haar zwager Johan die 65 werd. We hadden Willy, de zus van Anny wel een keer ontmoet, maar de jarige zelf nog nooit.

Super leuk dat wij ook mochten komen en natuurlijk ging het weer veel over Slagharen. Willy heeft zelfs nog een stamboom van de familie Arkes, die Miranda ook wel interessant vond en heeft gekopieerd.

Afgelopen week was het weer een heel stuk beter. De winter is nu wel zo’n beetje afgelopen en dan stijgt het kwik meteen naar de 20 à 25 graden. Heerlijk!

Maandag hadden we nog een reanimatie/AED en eerste hulp verlening cursus. Nu kunnen we elkaar uit de brand helpen mocht het nodig zijn! Dinsdag hebben we de laatste dingen nog geregeld en gekocht, na het shoppen bleek de passagiers deur ineens niet meer in het slot te vallen... Dan de deuren maar met een, net gekocht touw aan elkaar vast knopen en op naar de Ford garage. Daar werd verteld dat ze ons pas morgen konden helpen, omdat het al aan het einde van de dag was. Na wat moeilijk kijken en zeggen dat we heel graag morgen weg willen en beginnen aan de reis, wou er wel iemand naar kijken. En goddank, na de deur wat uit elkaar te hebben, zag hij het probleem al en had het in no time gefixt! Super blij weer. En woensdag gaan we dan echt vertrekken. We gaan trouwens toch eerst naar Alice Springs en rijden dan door naar Cairns om vervolgens de oostkust van boven naar beneden te doen. We doen hem nu andersom, omdat we anders bang zijn dat we in het noorden in het regenseizoen terecht komen. Die begint namelijk in november, dus dan willen we op de zuiderlijke helft van het land zijn. Wij hebben nu wel genoeg regen gezien ;).

We weten niet wanneer we weer in de gelegenheid zijn om een volgend vehaal te plaatsen, maar we gaan ons best doen.

Groetjes, Emiel & Miranda!