New Zealand here we come!

Na wat speur werk op de computer hebben we een deal gesloten voor het huren van een campertje/auto van 1 tot en met 21 december. We vliegen 1 december om 0.25 uur van Melbourne naar Christchurts waar we om 5.30 uur aankomen. Hier worden we opgehaald en naar onze huur auto gebracht. Dan kunnen de drie weken Nieuw Zeeland beginnen :)! We eindigen 21 december in Auckland waar we de auto weer in moeten leveren en naar het vliegveld gebracht worden. Om 21.00 uur vliegen we dan weer terug naar Melbourne, waar we onze reis door Australië gaan vervolgen!

Wat we in het vorige verslag vergeten te zetten waren, maar wel super mooi was! Was dat we 11 oktober naar Eungella national park en Finch Hatton Gorge waren geweest. Allebei een erg mooi natuur gebied. Bij Finch Hatton Gorge waren we pas om 17.15 uur (een uur later is het helemaal donker) maar we wouden toch graag de wandeltrack naar de watervallen doen. Met de schemering kwamen we bij de laatste waterval aan waar Miranda nog even heeft gezwommen in het ijskoude bergwater, heerlijk. Inmiddels was het helemaal donker toen we aan de terug weg begonnen met alleen een zaklampje van de telefoon. Net een paar meter onderweg zien we opeens een klein lampje op ons af komen. We dachten dat we niemand meer tegen zouden komen, omdat het al donker was. Maar goed we konden het niet goed zien en zagen geen persoon lopen. Toen hadden we door dat het een vuurvliegje was! En gelijk zagen we ze overal! Echt super mooi! Het leek wel een sprookje, lopen in een mooi natuurpark met watervallen en vuurvliegjes!

Iets minder mooi is dat we halverwege de terugweg ontdekten dat we bloedzuigers aan de voeten hadden. Opzich geen ramp, maar stel je voor in de middle of nowhere met amper zicht en je ontdekt best aardig wat bloed aan je voeten en zwarte wormen in je voeten, wat net leek alsof ze zich al aardig onder je huid hadden gewurmd en na een paar keer hard trekken die krengen nog niet eraf willen. Maar goed de aanhouder wint en inmiddels door dat het onschuldige bloedzuigers zijn, konden we onze weg verder. Misschien dus niet helemaal verstandig om in het donker zo'n route te lopen met amper licht, maar het heeft ons wel een super plaatje opgeleverd met de vuurvliegjes!

Verder is er na ons vorige verslag ook al weer het een en ander gebeurt. We zijn in Sydney geweest voor een paar dagen. We hebben mooi een poos door Sydney gelopen. Uiteraard bij het opera house en de Harbour bridge geweest!

Naar Bondi beach geweest en hier heerlijk langs het strand gelopen. Ze waren nog opnames aan het maken met een bekende acteur van hier.

9/11 zijn we 's avonds naar Scott en Mieke (oud klasgenootje en woonde altijd 1km van Miranda vandaan) geweest. Hier hebben we een gezellige avond gehad samen met nog een stelletje. Ze wonen echt op een prachtige plek met uitzicht over de zee, een baai en Sydney! We konden ook blijven slapen op het balkon in een swag (soort tentje) onder de sterrenhemel en met uitzicht over al die lampjes van Sydney! Dus eigenlijk zonde om te slapen, elke keer weer even kijken! Mieke nam de volgende dag vrij dus samen koffie gedronken en toen een super mooi rondje gelopen met de 2 honden. Al met al niet zo gek dat ze hier 1,5 jaar geleden hierheen verhuisd is! We hebben nog mooi een poosje gepraat en toen zijn we weer verder gegaan richting de Blue montains. We hadden nog wel een poosje bij hun kunnen blijven, maar 30 november moeten we in Melbourne zijn en er is nog genoeg te zien!

Aangekomen bij de Blue mountains was het al laat en zijn we gelijk naar een camping gegaan. De camping was midden op een hoge berg wat ons een geweldig uitzicht over Sydney gaf. 's Avonds gezellig met andere backpackers uit Italië en Frankrijk bij een vuurtje gezeten. De volgende dag zijn we door de Blue mountains gereden en naar een aantal look outs geweest waar je mooi uitzicht had over het natuurgebied, de bergen en rotsen!

Groetjes, Emiel en Miranda

Ps: foto's volgen.

The east coast!

Onze laatste update was alweer een maand geleden en we hebben nu tijd gevonden om weer een nieuw verhaal op de site zetten. Als eerste onze auto/huis doet het nog altijd top!

Ons vorige verhaal eindigde dat we net Cairns uit zouden gaan om te beginnen aan de oostkust (4/10). Als eerst zijn we naar Mission beach gereden en hebben hier van het heerlijke weer aan het strand genoten. We beginnen de dag vaak met een mooie lange strandwandeling!

Na Mission beach naar Ingham en de Wallaman waterval gegaan. Deze waterval is 268m hoog en daarmee de hoogste van Australie. Daarna naar Balgal beach waar we op een camping pal aan het strand hebben gestaan, echt super relaxt. Hier hebben we 2 nachten geslapen en toen op naar Townsville. Deze stad hadden we snel verkend en gingen we dus vrij snel door naar Bowen waar we nog een mooie strandwandeling hebben gemaakt. Na Bowen kwamen we in Airlie beach aan. Hier zijn we een aantal dagen gebleven en konden we bij de Xbase camping mooi gebruik maken van de keuken, tv hoek en douches. Wat erg fijn is aangezien we zelf elke keer koken met 1 gaspitje! Waar je wel creatief en vindingrijk van wordt.

Vanaf hier zijn we ook met de boot naar de Whitsundays gegaan (13/10). We hebben uiteraard nu een dag uitgezocht met amper wind, zodat we niet allebei weer zo gigantisch ziek zouden worden! Dit keer ging het echt super, allebei geen last van misselijkheid, we hebben alleen maar de hele dag volop genoten! Wat prachtig daar zeg! We liepen over mooie witte stranden, waarvan het zand ook niet zo heet wordt wat erg fijn voor je voeten is ;). We hebben hier heerlijk gezwommen en op 2 snorkel spots gesnorkeld, waar we de meest prachtige gekleurde koraalrif en grote en kleine vissen zagen met alle kleuren van de regenboog! Je waant je dan echt in een sprookjes paradijs onder water!

De volgende dag weer verder gegaan naar Mackay en Yeppoon. In Yeppoon heb je ook weer mooie brede stranden. Uiteindelijk doorgereden tot Marmor en hier overnacht. Toen naar Gladstone, wat niet heel veel bijzonders was. Dus door naar Tannum Sands waar je weer een mooi strand had en we weer een eind hebben gelopen. Daarna door naar Bundaberg waar we nog een kleine wandeltrack hebben gelopen. Van Bundagberg naar Hervey bay gereden, hier hebben we nog geinformeerd naar tours die met een 4WD naar Fraser Island gaan voor 2 of 3 dagen. Maar gezien Miranda haar wagenziekte toch maar besloten niet te doen en we hadden ook niet echt het idee dat we daar zoveel meer mooiere dingen zouden gaan zien dan we al hadden gezien. Er was ‘s avonds nog wel een feest in de stad dus zijn nog wel gebleven. Het feest stelde uiteindelijk niet heel veel voor. Er stond bij dat het een concert was, dus we dachten dat word een mooi feestje, maar iedereen kwam met een kleedje en een stoeltje aan en ging mooi voor het podium zitten. Oke beetje andere interpetatie dan wij hebben van een concert ;)! De volgende dag op naar Rainbow beach waar toevallig net een surfwedstrijd gaande was voor kinderen. Erg leuk om gezien te hebben en tegelijkertijd heerlijk van de zon, zee en strand genoten! Daarna doorgereden naar Gympie waar we op een leuke camping zijn gaan staan. Van Gympie naar Noosa gereden, hier was het echt mega druk en dat op een maandag morgen! Soms vragen we ons af of de mensen in Australie wel werken! Maar geluk is met de dommen dus we konden net onze auto parkeren omdat er iemand weg reed. Toen kon onze 10 km wandeltrack beginnen! Echt prachtig strand en over de bergen die langs de kust gaan en waardoor we mooi over de zee konden kijken. Uiteindelijk hebben we hem drie keer gelopen (niet dezelfde dag, zijn gekke henkie niet), omdat het zo mooi was en we hier jawel dolfijnen en walvissen hebben gespot. Echt van heel dichtbij en met veel energie haha, ze sprongen alsof hun leven ervan af hing. Echt prachtig en bizar om dat van zo dichtbij te kunnen zien!

21/10 zijn we naar de Steve Irwin Zoo geweest. We waren er voor openingstijd en werden met de bezem eruit geveegd, dus ja we hebben ons wel heel erg vermaakt de hele dag lang. Uiteraard een paar mooie foto’s met de tamme kangaroo’s geschoten en een krokodillen, vogel en tijger show gezien.

De volgende dag naar the Glass House mountains en daarna voor de laatste keer naar Noosa om dus nog weer een keer de wandeltrack te lopen en weer dolfijnen en walvissen te zien. ‘s Avonds kregen we opeens heftige onweer met mooie lichtflitsen, waardoor we als twee vliegen tegen de ruit aan geplakt zaten om te kijken :). Blijft toch altijd mooi! En toen gingen we op naar Brisbane waar we een aantal dagen hebben rondgehangen om de stad en omgeving te verkennen. Na Brisbane gezien te hebben zijn we naar Surfers paradise gegaan voor een paar dagen. Deze stad bestaat nu uit erg veel hoogbouw bijna allemaal hotels voor de vele toeristen. Voor 1965 waren er alleen nog maar gewone woningen te vinden hier. Toen we uit Surfers Paradise gingen zijn we via de tweed coast road gereden naar Yelgun waar we op een camping hebben overnacht. Toen door naar Byron bay waar we ons de hele dag hebben vermaakt. We hebben hier nog een wandeltrack gelopen naar de vuurtoren waar je mooi uitzicht had over de stranden en de zee. Dit is ook het meest oosterlijke punt van Australie. Na Byron bay via Grafton en Woolgoolga naar Coffs Harbour waar we weer een eind hebben gelopen en ook weer een aantal walvissen hebben gespot. Naar een look out punt zijn geweest boven in de bergen die mooi uitzicht gaf over de bergen, de stad Byron bay en het strand! De volgende dag zijn we naar Bellingen gereden waar een watervalroute begon van 287km. Deze kwam langs mooie watervallen en lookouts over de natuur. De route zelf rijden was al mooi, soms alsof je je in de jungle waande. Vanaf Bellingen waar we hadden geslapen naar Port Macquarie. Hier hebben we even in de zon lopen bakken en langs een lang pad gelopen met allemaal beschilderde stenen/rotsblokken waar iedereen iets op mag schrijven/schilderen, erg vrolijk! Later via de coast route naar Glenthorne waar we hebben geslapen. De volgende dag de lake way route gereden die ons weer bij prachtige stranden, natuurgebieden en look outs bracht. In Seal Rocks konden we nog een vuurturen beklimmen. 3/11 zijn we naar Newcastle gegaan, waar we te voet de hele stad hebben verkend en dus heel wat kilometers hebben afgelegd. De dagen daarna hebben we een eind getourd langs het strand van Newcastle via Swansea en Entrance (het regende alleen maar, dus dan maar touren) naar Wyong gegaan waar we hebben geslapen. In Wyong nog lekker sushi gegeten bij de sushitrain :). Inmiddels is het 6 november en zijn we bijna in Sydney! Gelukkig is het nu weer lekker zonnig!

We willen in Sydney graag oud en nieuw vieren, maar aangezien dat nog een aantal weken duurt hebben we maar bedacht om in tussentijd naar Nieuw Zeeland te gaan!!! Je moet toch wat ;). Nu alles even uitzoeken en wat boeken en dan zo gauw mogelijk die kant op. Jullie horen dan wel weer hoe het daar was!

Groetjes, Emiel en Miranda

Dwars door Australie

Hallo lieve mensen,

Als eeste super bedankt voor de leuke en lieve berichtjes allemaal van iedereen op welke manier dan ook! Erg leuk om te lezen :)!

Woensdag 16 september ging onze reis van start. We hebben gekozen om niet via de great ocean road te rijden richting Alice Springs, maar voor binnendoor omdat we op de terugweg hier nogmaals langs komen en dan uiteraard wel via de great ocean road. Maar nu wouden we voor de snelste weg i.v.m. de wet season vanaf november in het noorden. Vandaag zijn we tot Mildura gereden 630km. We gingen van de mega drukte in Melbourne city naar de middle of nowhere. Heel apart! Hier hebben we overnacht op een kampeerplek aan een rivier, onze eerste nacht in de auto en we hebben heerlijk geslapen! Ons eigengemaakte bed met Ikea matras ligt perfect! Om een camping te zoeken, gebruiken we de WikiCamps-app. Je kunt aanklikken wat je wilt: gratis of betaalde camping, met wc of douches of zwembad, noem maar op. En de app geeft precies aan op de kaart waar de campings/hostels zijn en hoever het van je af zit. Werkt echt perfect!
De volgende dag weer vroeg op en verder gereden tot Port Augusta. Weer overnacht aan een rivier, super uitzicht!
Vrijdag 18/9 er weer vroeg uit, je leeft hier echt met de zon nu. We zijn wakker rond 6 uur en gaan naar bed rond 21.00 uur. Iedereen raadt het ook echt af om te rijden 'snachts omdat dan de kangoeroes en andere dieren actief worden en die wil je echt niet voor je auto krijgen!! Even langs de Mac om te plassen, wassen en tandenpoetsen en vandaag toch weer 770 km gereden tot aan Marla. Onderweg nog gestopt in Cooper Pedy wat bekend staat om zijn opaal en gebouwen onder de grond. Vroeger was de hele stad zo'n beetje onder de grond omdat het hier flink heet kan worden en onder de grond het een stuk koeler blijft!
Zaterdag 19/9 kwamen we om 13.30 uur bij Uluru/Ayers rock aan (de aboriginals noemen hem Uluru en de rest Ayers rock). We hebben een stuk om Uluru gelopen, hebben ons bij een groep met gids aangesloten ;) en zo hoorden we nog interessante verhalen over hoe de aboriginals hier vroeger leefden! Je ziet ook nog veel tekeningen op de inkepingen in de rots waar ze bijvoorbeeld les gaven aan hun kinderen hoe ze moesten jagen enzo. Er waren een aantal van die inkepingen en alles had zo vroeger zijn functie, de 1 was een keuken de andere was voor de vrouwen weer een andere was voor de oudere mannen om hun tijd door te komen, dit hielden ze allemaal goed gescheiden! Om 17.30 u hebben we een mooie plek opgezocht om de zonsondergang te zien en Uluru in al die verschillende kleuren rood te zien verkleuren! Echt super mooi om te zien.
De volgende dag hadden we de wekker gezet op 4.45 u om een prachtige zonsopkomst te zien bij Uluru en op de achtergrond kon je Kata Tjuta (een andere prachtige rode rots in de middle of nowhere) in het klein zien. Hierna zijn we ook naar Kata Tjuta gereden en daar een poos gewandeld en op gelopen. Toen nog weer terug naar Uluru en er helemaal omheen gereden, even gegeten en om 15.00 u richting Kings Canyon gereden waar we toevallig net op tijd waren om daar ook nog een super mooie zonsondergang te zien!
Maandag 21/9 vroeg klaar gemaakt om een 8km wandeling te maken over de Kings Canyon. Prachtig uizicht over Kings Canyon zelf en de omgeving! In de middag wouden we op ons gemakkie richting de West Macdonnell ranges rijden. We waren ongeveer 40 km onderweg toen de weg opeens (zonder waarschuwing) ophield! Nouja er kwam een mege hobbelig pad voor in de plaats, die alleen voor 4WD's te berijden is. En dan ook nog een paar meter ervoor een snelheidsbordje neerzetten van 110 km/h!! Mafkezen! We willen onze auto/slaapplaats nog niet naar z'n gootje helpen, dus hebben we gekozen om weer te keren en met een omweg (Alice Springs) naar de West Macdonnell ranges te gaan. We hebben gereden tot het echt donker was en toen maar gauw op een parkeerplaats gaan staan om te overnachten. De volgende dag weer vroeg verder en om 12.30 u kwamen we in Alice Springs aan. Hier zijn we de dag verder gebleven en Alice Springs verkend. Naar een uitkijk punt gelopen die over heel Alice Springs uitkijkt en bij een Telegraph station geweest. Dit was het allereerste in Alice Springs, verder was er niks alleen het Telegraph station waar een gezin woonde. Later kwamen bij het Telegraph station meer mensen wonen en uiteindelijk vormde zich een dorp wat tot op heden is uitgegroeid tot een stad. Erg mooi en interresant om het begin van Alice Springs gezien te hebben. Het Telegraph station was het enige punt van Australie om nieuws te kunnen ontvangen vanuit de rest van de wereld en ook om berichten van Australie zelf te kunnen verzenden via morse code. Het allereerste gezin die hier woonde, was de man (Johannes Mueller) de stationmaster. In 1871 zijn hier de eerste Morse signalen verzonden. Wat wel grappig is, is dat dit gezin helemaal remy op de wereld was en als ze boodschappen deden, ze hier serieus 1 jaar op moesten wachten! Dit werd lopend met kamelen gebracht. Ze bestelden dan ook 1x per jaar voor een heel jaar lang! En de eerste man die eigenlijk aan de slag zou gaan bij het Telegraph station net 100 km voor het station overleed, best lullig als je bedenkt dat hij al bijna 3000km had gelopen!
Woensdag 23/9 zijn we de hele dag in de West Macdonnell ranges geweest. Je hebt hier verschillende punten waar je heen kunt gaan. Als eerste gingen we naar Simsons Gap, 2de Standley Chasm waar we nog een hoge berg hebben beklommen, wat weer beloond werd met een top uitzicht, 3de Ochre Pits dit zijn bergen opgebouwd uit verschillende lagen kleuren oker van binnen, 4de Ormiston Gorge hier hebben we ook geslapen en de volgende dag nog een wandeling over deze berg gemaakt, 5de Glen Helen en als laatste op een gewelidige lookout gestaan bij Mt Sonder voor weer een schitterende zonsondergang.
24/9 na de bergwandeling bij Ormiston Gorge terug gereden naar Alice Springs 140km. Toen klaar gemaakt voor weer een lange reis van 2400 km richting Cairns!! Vandaag al een begin gemaakt van 432km. Onderweg moesten we nog 20 min wachten, omdat ze midden op de weg een nieuwe Bentley gingen testen hoe hard hij kon (hier mocht je namelijk ook zo hard rijden als je wilt) o.a. voor top gear, wel leuk om te zien. We hadden nog aangeboden om te ruilen van auto, maar helaas die deal ging niet door. Uiteindelijk bij Devils Marbles aangekomen en hier weer een mooie zonsondergang gezien en overnacht. Devils Marbles bestaat uit gigantische grote ronde stenen die door de natuur zelf mooi op elkaar gestapeld staan. Het waren namelijk eerder gewoon grote rotsen maar door erosie, wind en regen zijn het mooie ronde opgestapelde stenen geworden!
Vrijdag 25/9 964 km gereden tot Oorindi en hier geslapen. Onderweg liggen trouwens steeds veel kangoeroes, koeien, emoes en zelfs wat paarden langs de kant van de weg, allemaal aangereden door auto's of roadtrains (dit zijn vrachtwagens met 3 of 4 aanhangers erachter die zie je hier heel veel). We hebben deze dieren gelukkig ook nog gewoon levend langs de kant zien lopen ;).
26/9 nog 800km gereden tot aan Balgal beach. Waar we ook aan het strand hebben geslapen in de auto. Vandaag moesten we nog flink op de rem omdat een kangoeroe rustig over huppelde, dat was ff schrikken maar gelukkig ging het goed.
27/9 De laatste 309 km naar Cairns joehoe! We zijn vanaf Melbourne dwars door Australie gereden met vaak lange afstanden door de droge woestijn. Niemand voor of achter je, cruise control en muziekje aan, heerlijk! Maar het is nu wel fijn om aan de oostkust te zijn en lekker van het zomerse weer, strand en zee te genieten.
Aangekomen in Cairns zijn we eerst maar eens heerlijk aan de laguna gaan liggen (zwembad aan het strand, omdat je in de zee niet kunt zwemmen i.v.m. dodelijke kwallen en haaien). 's Avonds lekker door de stad geslenterd en van mooie vuurshow genoten. Een jongen vertelde ons waar we mooi midden in de stad gratis kunnen kamperen, ideaal hier maken we nu mooi gebruik van! Openbare wc's zijn hier genoeg. Er zijn douche-hokjes bij de laguna en barbecues langs het strand die iedereen mag gebruiken. Dit land is gewoon gemaakt voor zwervers ;)
We zijn inmiddels precies een week in Cairns en gaan morgen 5/10 waarschijnlijk weer verder reizen. We hebben hier een super week gehad, met heel veel zon! Zijn naar Mossman gereden en hebben hier tussen de bergen in koud bergwater gezwommen. Hebben Port Douglas verkend. Nog 1 nachtje aan zee geslapen en hier een echt werkelijk schitterende volle maanopkomst vanuit de zee gezien. Echt prachtig in het begin was hij eerst helemaal geel en later scheen hij zo helder wit! De volgende morgen ook gelijk maar de zonsopkomst vanuit zee bekeken. 1/10 Miranda haar moeders verjaardag even hoog gevierd met een parachutesprong!! Wat mega gaaf vonden we dit allebei. Miranda vooral het moment van uit het vliegtuig springen en de vrije val en Emiel aan de parachutehangen en het mooie uitzicht.
2/10 hebben we een toertocht gemaakt langs allemaal mooie watervallen met bijbehorende wandertocht, 1ste Millaa Millaa daarna Zillie, Ellinjaa, Mungallie, Wallicher/Wallacha en als laatste Tchupala. Bij een aantal watervallen waande je je echt in de jungle :) helemaal geweldig! Onderweg trouwens nog de schrik van ons leven, staat er aan de kant een auto geparkeerd en wat mensen erbij te praten, maar niet wetende dat er ook een hond was totdat hij besloot om zichzelf voor onze auto te werpen! Goeiedag zeg, met piepende banden en een klaboem tot stilstand gekomen. Wij dachten allebei dat we kats over die hele hond hadden gereden, maar het bleek redelijk mee te vallen. De hond stond inmiddels weer bij zijn baasje en hij bloede alleen wat aan zijn pootje. Onze bumper was een mega deuk rijker, maar gelukkig konden we terug deuken :p en nu zie je er amper nog iets van.
3/10 de grote dag van het Great Barrier Reef.................... Wat een drama, rechtstreeks in de hel beland...... waarom? Omdat we om 7 u weg gingen en 17.00 u terug waren en we allebei 10 uur lang gekotst hebben :(! Arme Emiel hij was al zo dun, er is nu bijna niks van hem over en dat terwijl hij normaal helemaal niet zeeziek is! Maar het was 25 knopen en dat blijkt toch wel erg heavy te zijn! We beukten ook flink op het water, boot ging helemaal omhoog dan weer een vrije val naar het water en KLABATZ op naar de volgende :(! Het begon al gauw en ging dus door tot 17.00 u!!!! Zelfs tijdens het snorkelen, want tja daarvoor gingen we met die boot mee, moest Miranda soms naar boven, snorkel gauw uit de mond en kotsen maar weer! Maar je gaat niet 10 uur lang overgeven om dan nog niks gezien te hebben van het Great Barrier Reef, dus we zouden hoe dan ook gaan snorkelen. En mooi dat het was haha. Ja echt geweldig mooi, prachtige kleuren van het koraalrif en super mooie gekleurde vissen. Miranda dacht dat het van die onderwatertekenfilms zoals Nemo altijd veel mooier gemaakt was dan het in werkelijkheid is, maar nee niks is minder waar, het klopt allemaal precies. Echt prachtig! Het was alleen wel moeilijk om tegen die golven in te zwemmen, dus dat was nog extra vermoeiend met een lege maag. Tussen de middag was er nog eten op de boot. Toch maar wat proberen, maar de terugweg kwam alles gewoon weer terug in het kotszakje terecht... Maarrrrr: We hebben het gedaan! ;)
En vandaag 4/10 zijn we allebei nodig om bij te komen van gisteren. We zijn inmiddels allebei 2 appels en 1 sinaasappel verder en maar wat blij dat het er nog in zit!

Als we ons morgen beter voelen, gaan we verder rijden langs de oostkust naar beneden.
We hebben er inmiddels al zo'n 8000 km opzitten en onze auto doet het nog steeds super goed!
Hopelijk kunnen we dit bij ons volgende verhaal ook nog steeds zeggen! Tot dan!

Veel liefs van ons

Onze laatste tijd in Melbourne, nu kan de reis beginnen!!

Hallo iedereen!

De tijd vliegt en inmiddels zijn we alweer 1,5 maand verder na ons laatste bericht en er is alweer heel wat gebeurd! We zullen bij het begin beginnen om het makkelijk te houden ;).

We waren gebleven bij 3 augustus. Deze week hebben we vooral weer veel gewerkt. Emiel gaat ook lekker met zijn twee banen. Die heeft nu soms dagen van 7.00 tot 20.00 uur, hij begint dan bij Jarlam en gaat daar om 15.00 op de fiets weg om om 16.00 uur weer bij DutchCare te beginnen aan een keukendienst. En Miranda komt toch steeds over het limiet aantal uren dat mag, oeps. Maar ze mag het werk zo graag doen en het geld komt straks natuurlijk goed van pas! De manager en Miranda hebben het er maar op gehouden dat haar rekenkunsten dermate slecht zijn!

Verder zijn we nog druk op zoek geweest naar een auto. Voornamelijk op internet omdat een auto zoeken zonder een auto te hebben toch wel lastig is ;).

Ook de wond aan Emiel zijn kin is weer mooi genezen, danzij zuster Miranda haha. Miranda heeft mooi haar kwaliteiten als hechtingverwijderaar op Emiel kunnen beproeven.

Adam kwam met de mededeling dat we 27 augustus bij hem moeten vertrekken, omdat hij gaat samenwonen met een vriendin en voordat ze een geschikte woning hebben gevonden komt zij zolang bij hem inwonen. Dus wij weer op zoek naar een andere plek dichtbij het werk waar we onze laatste weken kunnen uitzitten. Maar dit bleek lastig, omdat het maar om 2,5 week gaat, half september gaan we hier vertrekken en beginnen we met de reis. Na wat afwijzingen om een kamer te huren zei Anny dat we bij haar terug konden komen als we echt niks konden vinden. Super lief en een zorg minder!

De week van 10 augustus allebei ook weer vol aan de bak. Er lagen 2 bewoners op sterven waarvan eentje onder Miranda haar dienst is overleden. Miranda heeft haar samen met een collega afgelegd (gewassen, verzorgd en mooie kleren aan gedaan). Ze wou dit ook graag een keertje doen om te ervaren hoe het is om iemand de laatste eer te bewijzen. In Nederland heeft ze hier in de thuiszorg eigenlijk niet mee te maken, dus nu was de kans. Het was een ‘mooie’ ervaring om haar liefdevol en waardig haar laatste dienst te bewijzen. Miranda vond het ook niet moeilijk, vooral omdat je weet dat zij het ook goed vond zo. Het zal totaal anders zijn als het om een jong persoon gaat die nog lang niet klaar is met het leven!

Zaterdag 15/8 zijn we naar de Dandenong berg geweest met de bus. Sinds we hier zijn kijken we al tegen die berg aan, dus we wilden er wel een keer heen en het uitzicht daar bekijken.

Daar aangekomen viel het ons wat tegen, het was erg mistig en volgens afbeeldingen die je daar zag zou je over heel Melbourne en de zee kunnen kijken. Nou wij zagen nog net de straten die gelijk voor de berg liggen en dan hield het wel op. Goed, dan maar even een boswandeling maken daar en dan weer terug naar huis. Maar zowaar de lucht klaarde op en daar kwam Melbourne en de zee tevoorschijn! Een super mooi uitzicht.

De week van 17/8 zijn we dinsdag 18/8 in alle vroegte naar Melbourne gegaan om op zoek te gaan naar een auto. In Melbourne zelf zit een autoverkoper die voornamelijk aan backpackers verkoopt en waar vaak al je backpack spullen bij de auto zitten. En inclusief al het papierwerk dat voor een heel jaar geldig is. Dat is wel ideaal, want dan hoeven we onderweg niet de auto nog een keer goed te laten keuren voor nog een jaar, wat bijna $800,- kost! We gingen eerst naar een andere garage en de eerste auto die we zagen vonden we gelijk wel wat, een Ford Falcon stationwagon. Hij kon deze ook leveren inclusief al het papierwerk. Daarna naar de autobackpack verkoper, maar we hadden al gauw door dat deze veel te veel voor de auto’s vraagt! Dus hier waren we gauw uitgepraat. Weer terug naar de eerste garage en na wat te onderhandelen hebben we de deal rond gemaakt! Hij ging de auto in orde maken en keuren en de zaterdag erop hebben we hem opgehaald. En dan moet je ineens voor het eerst links rijden midden in de stad Melbourne. Niks niet eerst even oefenen op een rustige weg, gelijk in de spits, in het donker in de drukke stad waar je de weg niet kent. Maar met Emiel achter het stuur en Miranda achter de kaart zijn we in 1 keer goed gereden naar huis. Het links rijden valt ons ook heel erg mee. We hadden verwacht dat dit veel moeilijker zou zijn, maar eigenlijk wen je er zo aan. Het is ook een automaat, dus dat is al een handeling minder met links. Alleen de ruitenwisser en knipperlicht worden soms nog wel eens omgewisseld ;)

Dinsdag nadat we de auto gekocht hadden, zijn we nog een poos in de stad gebleven en kwamen in een mega winkelcentrum terecht met tig verdiepingen. We wouden nog de Eureka skydeck in voor een mooi uitzicht over Melbourne, maar dit was helemaal niet meer nodig na al een mooi uitzicht gezien te hebben vanuit het winkelcentrum. Scheelt weer doekoes voor ons arme backpackers ;).

De week van 24/8 waren de laatste dagen bij Adam aangebroken. Hier waren we niet rouwig om aangezien we wat woorden hadden gehad over de verwarming. Volgens hem gebruiken we die te veel en gaan we hem geld kosten op deze manier. Het is inderdaad een schande om die ‘s avonds aan te doen hartje winter, terwijl het rond het vriespunt is! Bovendien betalen we hem al meer dan genoeg. Maargoed, het komt erop neer dat we vaak in de kou zaten bij hem, want zodra je de kachel aan deed dan deed hij hem binnen 10 minuten uit! Inmiddels was hij zondag ook nog kapot gegaan en deed hij het helemaal niet meer. Maar Miranda had deze week 2 dagen vrij en wat dan.... Nou dan de 4 gaspitten maar hoog op! En lekker warm dat het werd :) (Adam was aan het werk)!

Hij dacht ook dat de gasrekening heel hoog uit zou vallen en waarschuwde ons al dat we waarschijnlijk bij moesten betalen. Dat konden wij ons toch haast niet voorstellen, want we zaten zoals gezegd al vaak zonder verwarming. Toen uiteindelijk de rekening binnen kwam, moest hij toch toegeven dat het inderdaad niet zo hoog was als hij had gedacht. Dus dat gezeur over de verwarming was ook nog voor niks! Maar we hebben in ieder geval onze borg volledig teruggekregen.

Op donderdag hebben we de boel dus allemaal ingepakt en op naar Anny. Nu we de auto hebben, is het een stuk makkelijker om overal te komen en kunnen we ook wat uitstapjes maken. Het geeft ons zoveel meer vrijheid. Zo zijn we nog naar de Maroondah Dam geweest. Dit is een stuwdam met een waterval en mooie natuur eromheen. Hier hebben we ook onze eerste wilde kangoeroes gespot.

En zondag gingen we naar Rosebud in een vakantiehuisje van een collega. Zij is de collega die ons ophaalde van de dokter toen Emiel op z’n plaat was gegaan. Zij bood ons toen aan om daar te komen logeren, want het huis wordt op dit moment niet gebruikt en ze willen ‘m klaarmaken om te verhuren aan vakantiegangers. Die kans pakken wij natuurlijk met 4 handen aan!

Super mooi plekje aan zee! Hier zijn we een midweek gebleven. We zijn een aantal keer naar zee geweest op verschillende plekken en naar Phillip Island gereden om de pinguins te zien die met de zonsondergang het water uit komen waggelen om de nacht in de duinen door te brengen. Erg schattig om te zien. We kwamen hier al optijd aan, dus we konden nog een eind door de duinen wandelen voor de zonsondergang kwam. In de duinen zagen we opeens best wat kangoeroes, waar je wel redelijk dichtbij kon komen!

Op verschillende plekken aan het strand heb je allemaal erg vrolijk geschilderde surfhuisjes staan! Een mooi gezicht zo naast de zee in het zand. Hier kon je ook lekker even op de vlonders zitten en genieten van het uitzicht en de zon. We hadden trouwens geluk met het weer, volgens de weersvoorspellingen zouden er geregeld buien vallen en erg bewolkt zijn, maar we hadden super weer en elke dag zon!

Vrijdag ochtend hebben we onze spullen weer ingepakt en weer richting huis vertrokken. Nog even langs de Ikea op zoek naar spullen voor een ‘bed’ (lees: matras achterin de auto) en daarna konden we gelijk door naar het werk om eerst een dienst te werken voordat we naar huis konden.

En deze week 7/9. Onze laatste volle week hier. Allebei nog even vol aan de bak en de laatste dingen regelen, maken en kopen voor vertrek. We willen achterin onze auto kunnen slapen, maar we moeten natuurlijk ook al onze spullen mee kunnen nemen. Dus hebben we van pallets die Emiel van het werk mocht gebruiken een verhoging achterin de auto gemaakt. Hier gaan we dan op slapen en eronder kunnen we onze spullen opbergen!

We hebben onze auto nog weer terug gebracht naar de garage omdat hij soms na het starten weer uit wil vallen als je geen gas geeft. Geen heel groot probleem, maar we wilden er toch even naar laten kijken om er zeker van te zijn dat het mankement straks niet groter wordt als we aan het reizen zijn. Dus Emiel ’s middags na het werk richting de stad om de auto weg te brengen. Hij zat natuurlijk midden in de spits en dan wordt het echt enorm druk in Melbourne! Ook nam hij nog een keer de verkeerde afslag, waardoor het steeds later en later werd. Je kunt hier niet zomaar even omkeren, het is allemaal éénrichtingsverkeer. De garage is eigenlijk tot half 6 open en het was inmiddels al bijna 6 uur! Na heel wat ergernis, gevloek en nagelbijten kwam hij iets na 6 uur aan en gelukkig was de garage nog open. Fieww... Dat was een hele opluchting!

Dus onze auto daar achtergelaten en kreeg hiervoor een leenauto terug...... en wat voor één!

De eerste kilometers gingen helemaal prima in dat kleine gebakkie, dus gelukkig heelhuids uit de stad gekomen. Maar toen hij van de snelweg af ging en af moest remmen voor een stoplicht, begon de auto in één keer te pruttelen en bij stilstand viel hij bijna uit. Dus goed de poot op het gas houden om de motor maar te laten draaien. Bij elk stoplicht was het maar weer hopen dat hij niet uit zou vallen. Gelukkig nog thuis gekomen met dat ding, maar het ging niet van harte. Atijd fijn als je een goeie leenauto mee krijgt... Er zat genoeg benzine, olie en water in, dus daar lag het niet aan.

We moesten de volgende dag wel weer naar het werk, dus toch maar weer dat ding aangeslingerd.

Goeiedag zeg, dat krot start bijna niet en als je voor een stoplicht staat, zit je te schudden alsof je aan ernstige parkinson lijdt! Hij is duidelijk bezig met zijn laatste kilometers! En helaas overleed hij een paar kilometers te vroeg :( op 11 september! Miranda brengt Emiel naar het werk, zodat Miranda ’s middags naar het werk kan met de auto. Op het werk van Emiel komen we, maar als Miranda aan de terugweg begint besluit de auto midden op een erg drukke weg voor een stoplicht ermee op te houden. Na een paar keer groen gezien te hebben en auto’s die langs proberen te komen, kreeg ze hem met een bulte gas erbij weer aan! Pff op naar het volgende stoplicht en maar hopen dat de Goden met je gezind zijn en deze groen zijn. Helaas niet overal geluk, dus het probleem herhaalt zich nog een keer totdat hij na een aantal keren afslaan voor een stoplicht en flink wat rook onder de motorkap vandaan komt, hij echt overleden is. Met zijn laatste gangetje kon ze hem nog net in de berm uit laten vieren en daar heeft hij voor de stoplichten zijn laatste rustplaats gevonden. Gelukkig was dit bij een dokterspraktijk waar Miranda mocht bellen naar Anny die gelukkig thuis was en Miranda op kwam halen.

Gelukkig was de man van de garage vrij relaxed en deed er niet moeilijk over. Hij vroeg alleen of we even een briefje voor het raam wouden leggen en de sleutels onder het wiel wouden leggen, zodat hij de auto kon laten ophalen. Ook heeft hij onze eigen auto weer perfect gemaakt. Hij moest iets beter worden afgesteld, zodat hij meer gas krijgt bij het starten (de auto loopt op LPG en benzine).

Dus Emiel op zaterdag ochtend vroeg met de trein richting de stad om de auto weer op te halen. We hoefden niks te betalen, dus goed geregeld verder. Het ging allemaal niet te makkelijk, maar we zijn wel super blij dat we nu een auto hebben die het goed doet!

Emiel heeft vrijdag z’n laatste werkdag bij Jarlam gehad en zaterdag de laatste keukendienst bij DutchCare. Aan de ene kant wel jammer, want het was allebei erg leuk werk. Maar aan de andere kant hebben we ook wel heel veel zin om nu echt met de reis en het avontuur te beginnen!

Bij Jarlam vonden ze het ook wel jammer en zeiden dat hij wel weer terug mocht komen als we weer in Melbourne zijn. Erg leuk om te horen natuurlijk, maar of we dat ook echt gaan doen is nog maar de vraag. Hij heeft er in ieder geval een leuke tijd gehad en is ook nog 2 keer op locatie geweest bij een plastic recycling fabriek en een koekjes/cake fabriek. Altijd leuk om even mee te pakken op zo’n working holiday ;)

Zondag had Miranda haar laatste dienst, heerlijk afgesloten met de bewoners in het zonnetje. We hebben allbei een super leuke tijd bij Dutch Care gehad! Daarna zijn we naar een feestje gegaan van Anny haar zwager Johan die 65 werd. We hadden Willy, de zus van Anny wel een keer ontmoet, maar de jarige zelf nog nooit.

Super leuk dat wij ook mochten komen en natuurlijk ging het weer veel over Slagharen. Willy heeft zelfs nog een stamboom van de familie Arkes, die Miranda ook wel interessant vond en heeft gekopieerd.

Afgelopen week was het weer een heel stuk beter. De winter is nu wel zo’n beetje afgelopen en dan stijgt het kwik meteen naar de 20 à 25 graden. Heerlijk!

Maandag hadden we nog een reanimatie/AED en eerste hulp verlening cursus. Nu kunnen we elkaar uit de brand helpen mocht het nodig zijn! Dinsdag hebben we de laatste dingen nog geregeld en gekocht, na het shoppen bleek de passagiers deur ineens niet meer in het slot te vallen... Dan de deuren maar met een, net gekocht touw aan elkaar vast knopen en op naar de Ford garage. Daar werd verteld dat ze ons pas morgen konden helpen, omdat het al aan het einde van de dag was. Na wat moeilijk kijken en zeggen dat we heel graag morgen weg willen en beginnen aan de reis, wou er wel iemand naar kijken. En goddank, na de deur wat uit elkaar te hebben, zag hij het probleem al en had het in no time gefixt! Super blij weer. En woensdag gaan we dan echt vertrekken. We gaan trouwens toch eerst naar Alice Springs en rijden dan door naar Cairns om vervolgens de oostkust van boven naar beneden te doen. We doen hem nu andersom, omdat we anders bang zijn dat we in het noorden in het regenseizoen terecht komen. Die begint namelijk in november, dus dan willen we op de zuiderlijke helft van het land zijn. Wij hebben nu wel genoeg regen gezien ;).

We weten niet wanneer we weer in de gelegenheid zijn om een volgend vehaal te plaatsen, maar we gaan ons best doen.

Groetjes, Emiel & Miranda!

Werken en leven in Kilsyth/Melbourne

Hallo iedereen!

In het vorige verslag waren we bij 7 juni gebleven dat we naar Adam zouden verhuizen. We hebben eerst nog even samen met Anny thee gedronken en daarna heeft ze ons naar Adam gebracht. We wonen hier op loopafstand (15 min lopen) van ons werk bij Dutch Care en de winkels zitten dichtbij waar we onze boodschappen doen. Bij de winkels is ook het enige punt waar wij wifi hebben, daar zijn we dus regelmatig te vinden, op inmiddels ons bankje, om te appen met het thuisfront ;)!

Op onze nieuwe plek kunnen we goed zitten. Adam is een aardige kerel en we hebben weinig last van elkaar als we thuis zijn. Zijn 2 dochters van 5 en 7 komen soms in het weekend, maar die zijn heel rustig, dus daar hebben we ook geen last van. Miranda heeft laatst nog een paar dagen op de meisjes gepast in de schoolvakantie, zodat Adam naar zijn werk kon.

Eén van de eerste nachten slapen werden we bruut wakker gemaakt door een enorm kabaal op het dak! Het schijnt hier dus heel normaal te zijn dat de possums (soort uitvergrootte buidelrat) vanuit de boom op je dak springen! Nou dan wordt je wel wakker, goeiedag eem! Wij de volgende morgen aan Adam vragen waar dat enorme kabaal van kwam, dat was hij even vergeten te zeggen dat dat hier gebeurt en vooral bij onze slaapkamer omdat die pal onder de boom zit!

Ook de vogels kunnen er wat van hier. Vooral de kookaburra maakt ‘s morgens geluiden... dat is geen fluiten meer, het lijkt er meer op alsof ze elkaar uitlachen! Sowieso maken de vogels hier geen mooi geluid, het lijkt allemaal op gekrijs.

De eerste paar dagen in ons nieuwe huis waren we nog steeds aan het wachten op de goedkeuring van alle papieren voordat we eindelijk aan het werk konden. We waren het wachten echt goed zat en super blij dat Dutch Care eindelijk belde met het nieuws dat alle papieren goed gekeurd waren en we direct een half uur later aan het werk konden!

Miranda als verzorgende aan het werk en Emiel in de keuken en de wasserij. Collega’s zeggen nu steeds dat Emiel straks de perfecte man is, omdat hij alles in de keuken kan en hij alles van de vrouwen in de wasserij leert :)!

‘Emiel’ is hier trouwens wel een lastige naam die ze hier niet kennen. Dan wordt zijn naam wel eens veranderd in Emul, Emilia of Emmil. Ook wordt er vaak gevraagd hoe zijn naam wordt gespeld. Maar één collega had de beste oplossing om het te onthouden: Emiel is making us a meal. Hij is dus gewoon een maaltijd haha!

Emiel werd eerst ingewerkt in de keuken en Miranda werd gelijk in het diepe gegooid en stond het eerste uur alleen op de afdeling. Niks inwerken, gelijk vol aan de bak! Geen probleem Miranda redt zich wel met de oudjes :)! We hebben erg leuke en aardige collega’s, sowieso zijn de mensen hier in Australië erg aardig, behulpzaam en vrolijk! De bewoners van Dutch Care zijn ook allemaal stuk voor stuk erg lieve mensen, de meesten hebben dementie. Ze kunnen wel eens (proberen te) slaan/bijten of vloeken, maar even later zeggen ze weer: I love you! :)

De meeste bewoners wonen al iets van 50 jaar in Australië, maar kunnen nog heel goed Nederlands. Ook leuk om die verhalen te horen over hoe ze toen hierheen zijn gekomen (sommigen met een lange boottocht van 6 weken of een vliegreis van 5 dagen) en hoe ze hun leven hier hebben opgebouwd. De één zegt: het was fantastisch! De ander zegt: we hadden in Nederland moeten blijven, want ik moest altijd mijn familie missen. Tjahh.. wij hebben nu whatsapp en skype, maar zij moesten wekenlang op een brief wachten!

Het werk voor de keukendiensten van Emiel bestaan vooral uit: Afwassen, schoonmaken, broodjes smeren, zorgen dat het eten optijd is opgewarmd in de oven en soms ook bewoners helpen met eten. Het is wel even heel wat anders dan wat hij normaal doet, maar zeker wel leuk!

En in de wasserij is het eigenlijk gewoon zorgen dat de wasmachines en drogers blijven draaien. En verder is het vouwen... heel veel vouwen!

Dutch Care heeft hier twee verzorg/verpleeghuizen naast elkaar, Margriet Manor waar we allebei werken en Overbeek Lodge waar Miranda ook werkt. In totaal zijn dit 7 afdelingen met elk 15 bewoners. Miranda kan en wil wel heel veel werken, maar zoveel mag niet, omdat daar een limiet aan zit. Dat vinden wij niet nodig, maarja, dat zijn nou eenmaal de regels.

Het werk van Emiel hangt veel af van de ziekmeldingen. Hij heeft nu weken met veel uren gehad, maar ook met amper een paar uurtjes. In zijn vrije tijd is hij erg druk bezig geweest met het zoeken naar nog een baan erbij.

Eerst vooral gezocht naar een baan als tekenaar, maar later ook gesolliciteerd voor lopende bandwerk, auto’s wassen en zelfs bij de McDonald’s! Het werk ligt hier zeker niet voor het oprapen.

Uiteindelijk toch op twee sollicitatiegesprekken geweest voor tekenwerk, wat allebei positief leek maar uiteindelijk bleken ze toch niet genoeg werk te hebben. Totdat het bedrijf Jarlam (in de suburb/wijk Bayswater) toch terug belde en Emiel gelijk de volgende dag al kon beginnen als tekenaar! Helemaal perfect dus!! Bij Jarlam maken ze vooral veel transportbanden voor de voedingsindustrie en soms nog andere machines en trapjes van staal. Emiel is hier de enige tekenaar, omdat ze normaal alles uitbesteden. Ze hebben nog wel een oud tekenprogramma, dus dat is even weer terug in de tijd, maar hij redt zich er goed mee en de baas is tevreden, dus helemaal prima! Er is nog genoeg werk totdat we hier weggaan en hij kan het ook goed combineren met zijn werk bij Dutch Care. Erg super om hier gewoon als backpackers te zijn gekomen en allebei al een leuke baan te hebben in ons eigen vak wat we graag doen!

We leven nu wel veel langs elkaar heen. Miranda heeft vaak nachtdiensten en komt dan rond 7:30 uur thuis, terwijl Emiel dan juist net uit bed gaat.

Maar we weten waarvoor we het doen en hierna hebben we genoeg tijd voor elkaar.

Het schijnt ’s nachts in de nachtdiensten ook erg gezellig te zijn met overleden bewoners. Zojuist zijn daar twee bewoners bij gekomen, waarvan eentje onder het oog van ons bijna overleed in Miranda haar nachtdienst. Het is dat de ambulance net ariveerde en flink zuurstof gaf, anders had ze geen 10 minuten meer geleefd. Erg raar om zomaar het leven uit iemand te zien gaan! Ze hebben haar nog naar het ziekenhuis gebracht, maar we wisten al dat ze daar de nacht ook niet meer zou halen. Twee uur later kwam haar zoon terug om te vertellen dat ze rustig was ingeslapen.

Van verschillende collega’s hebben we al mooie verhalen gehoord met overleden bewoners die over de gang lopen. Er uit een kamer gebeld wordt waarvan de bewoner net een aantal dagen geleden overleden is en dan iemand horen ademen en de kamer dus leeg is! Geluiden horen van kloppen of voetstappen terwijl er niemand is. Ineens koude vlagen voelen. Bewoners die druk in gesprek zijn met iemand, maar ze zitten helemaal alleen!

Maar goed, hier zijn wij misschien iets te nuchter voor allemaal. Miranda werkt ook gewoon nog nachtdiensten ondanks de mooie verhalen. Alhoewel Miranda ook een bewoner in gesprek zag met iemand en toen vroeg aan haar met wie ze praatte en de bewoner zei met die man daar! Uhuh alleen wij waren in de kamer, geen man te bekennen. Of de controle ronde doen en een vrouw in de stoel zien zitten in een kamer.... stoppen nog een keer kijken, is de stoel leeg!! Of een witte schim vanuit je ooghoek voorbij zien flitsen. Maar goed dat zullen de stofjes in het oog wel zijn, de dementie van de bewoners of gewoon slaap gebrek ;).

Van twee collega’s hebben we ook een fiets geleend, zodat we niet altijd hoeven te lopen. Maar het is hier niet zo vlak als Nederland, dus even een lekker rondje fietsen is niet zo fijn. Emiel gaat wel altijd op de fiets naar Jarlam, omdat dit niet op loopafstand ligt (ongeveer een half uur fietsen). En we nemen de fiets geregeld lopend mee naar Dutch Care, dat is namelijk alleen maar de ‘berg’ op en fietsen dan terug bergafwaards naar huis. Dat is fijn na een avonddienst zodat je niet alleen terug naar huis hoeft te lopen in het donker.

Als Miranda een nachtdienst heeft dan loopt Emiel ook altijd mee naar het werk en drinken we samen een Milo (hoe toepasselijk) is een warme chocomelk en blijft hij soms nog wel een poosje voordat hij weer naar huis gaat.

Bergafwaards kan het best wel hard gaan, wat Emiel al heeft ondervonden. Na een ochtenddienst op zondag is hij op de terugweg waarschijnlijk met zijn broekspijp ergens achter blijven haken, viel voorover en kwam op z’n handen en kin terecht. Gat in de kin. Daarom is het hier dus verplicht om een helm te dragen. Gelukkig werken we in een verzorgingshuis en hebben we lieve collega’s die precies weten wat je dan moet doen. Ze waren ook nog zo aardig om hem naar de weekenddokter te brengen en 3 hechtingen en een tetanus prik later weer op te halen. Gelukkig is het niet echt pijnlijk, maar leuk is anders natuurlijk!

We zijn van plan om hier nog 2 maanden te werken en daarna zal het echte backpacken beginnen. We zijn al een beetje aan het uitkijken voor een auto waar we straks ook in kunnen slapen als we rond reizen. Vanaf hier gaan we eerst de oostkust doen en dan is de planning om via Alice Springs weer naar beneden te reizen en dan de westkust doen. Maar niks staat vast, dit is ook ons tweede plan dus we zien het allemaal wel hoe het jaar verder zal lopen.

Verder hebben we de afgelopen tijd heel wat kilometers gelopen en de omgeving bekeken en verkend. We willen nog meer gaan zien/doen, maar op dit moment is meestal wel 1 van ons aan het werk. We willen nog de Dandenong berg op en bij een collega kangoeroes zien in het wild, nog een keer terug naar Melbourne city en misschien naar het Eureka skydeck waar je vanaf 300 meter, de 88^ste verdieping een mooi uitzicht over Melbourne hebt!

De eerste kaartjes hebben we ook al mogen ontvangen vanuit Nederland! Erg leuk om te krijgen!!

Wij wensen iedereen een mooie zomer en fijne vakantie!

Groetjes Emiel en Miranda

Vaarwel Nederland, Hello Australia

Hallo familie, vrienden, kennissen en de rest die dit lezen!

Na alweer 2 weken in Melbourne, Australië te zijn wordt het wel tijd voor een update! Ik zal bij het begin beginnen.

Zondag 17/05 hadden we ons afscheidsfeestje gehouden voor onze vrienden en familie. Een erg gezellige dag met als laatst nog een privé optreden van de vorige band van Emiel. Leuke cadeautjes gekregen van iedereen, waaronder een mooi foto boekje met een foto van iedereen en een lief berichtje erbij! Zo kunnen we jullie tenminste niet vergeten :).

Woensdag 20/05 was onze laatste dag in Nederland. Nog een dag met druk zijn met van alles en de allerlaatste dingen regelen. Om 23.00 uur s’avonds waren we er dan klaar voor! Nog een drankje thuis (Zwolle) gedaan met de broer van Emiel en om 1.00 uur maar besloten om toch nog even een paar uurtjes slaap te pakken, want om 5.00 uur ging de wekker weer. Ons laatste ontbijtje in Nederland en om 6.00 uur kwamen de ouders van Miranda en haar zusje ons ophalen om richting Schiphol te rijden. Mooi op tijd en nagenoeg geen file gehad kwamen we om 8.15 uur aan op Schiphol. Daar gelijk onze backpacks ingecheckt zodat we daar niet meer mee hoefden te slepen. Bij het inchecken het eerste kleine probleempje, Emiel had zijn paspoort nummer niet goed doorgegeven er stond een 0(nul) i.p.v. een o en Emiel had een o doorgegeven. Gelukkig is dat met Australië vrij eenvoudig met een telefoontje recht te zetten, dus na even wachten konden we alsnog inchecken. Daarna een laatste drankje met de ouders en het zusje van Miranda gedaan, voordat het afscheid begon. Na een traan weg te vegen, kon onze eerste vlucht van 11,5 uur richting Singapore beginnen. Die verliep prima, we hadden 3 stoelen tot onze beschikking, dus lekker de ruimte om nog een paar uurtjes te kunnen slapen. Aangekomen in Singapore hadden we 1,5 uur om over te stappen naar ons volgende vliegtuig en dus nog even tijd om de winkeltjes te bekijken. In Singapore weer opnieuw inchecken voor de volgende vlucht van 6,5 uur naar Melbourne. Ook deze vlucht verliep prima. Miranda is even misselijk geweest maar verder ging het prima. Onder het vliegen kwamen ze ook vaak genoeg langs met eten en drinken en je kunt kiezen uit de wereld aan films dus de tijd is zo voorbij.

Vrijdag 22/05 17.00 uur Australische tijd kwamen in Melbourne aan. Vanuit daar zijn we met de bus naar ons hotel gegaan waar we 3 nachten verblijven. Nog even de stad in gegaan en in het hotel nog een film gekeken om vervolgens om 23.00 uur naar bed te gaan en te slapen tot de volgende dag 13.30 uur! Maargoed verder nergens last van, dus weer lekker door Melbourne gelopen en de boel verkennen, wat boodschappen gedaan en toen was het alweer laat in de avond. Het wordt hier om 5 uur ‘s avonds ook alweer donker, dus het lijkt al snel laat. De volgende dag zondag Melbourne verkend met de free city tram. Melbourne is een mooie stad met mooie oude gebouwen en erg veel winkels en eettentjes.

Maandag 25/05 om 10.00 uur uit het hotel en met de trein naar Mooroolbark (wijk van Melbourne) waar Anny ons van het station haalt. Anny is de nicht van Miranda’s vader en met haar had Miranda al contact in Nederland en via haar zijn we ook aan ons werk bij Dutch Care gekomen. Alleen wist Anny niet dat we familie waren (had Miranda verder niet gemeld), maar toen we bij haar huis aankwamen en Miranda gelijk op een foto van haar overgroot opa en oma stuitte, werd het haar na uitleg duidelijk hoe het zat. Anny woont een wijk verderop in Lilydale en we mochten bij haar blijven tot we een eigen plekje hebben gevonden in Kilsyth dichtbij Dutch Care, waar we allebei 4 maanden gaan werken. Anny heeft ons met de auto nog wat van de omgeving laten zien.

Dinsdag 26/05 zijn we naar Dutch Care gegaan voor een interview/sollicitatie gesprek met Lee de manager. Nu moesten we echt Engels spreken, maar na soms wat navragen kwamen we er wel uit. 90% van de bewoners is Nederlands en de rest komt overal en nergens vandaan. Maar bijna al het personeel komt wel uit Australië dus dat wordt heel veel Engels praten. Ook erg leuk want het is een mooie taal! Lee heeft onze referenties nagetrokken en de politie of het allemaal goed zit en nog meer papier werk. Dit alles zal ongeveer 2 weken duren en als alles binnen is en getekend dan kunnen we echt aan de slag :)!

De volgende dagen zijn we druk geweest met het zoeken van een kamer dichtbij het werk, zodat we het kunnen aflopen. Na een aantal kamers bekeken te hebben en met meerdere mensen contact gehad te hebben, hebben we er uiteindelijk één gevonden op 1.2km afstand van het werk. Helemaal super dus. We wonen dan bij Adam in, een man van in de 40 jaar, en hebben onze eigen slaapkamer en woonkamer, de rest van huis delen we met hem en om het weekend zijn dochtertjes van 5 en 7 jaar.

We hebben een telefoontje gekocht om ons in Australië te redden en het werk ons kan bereiken. Verder een TFN (taxt fale number) aangevraagd, die we nodig hebben voor het werk, hebben we die niet dan betaal je je scheel aan belasting! Die van Emiel kwam vrij snel binnen, maar die van Miranda liet even op zich wachten om vervolgens in een verscheurde envelop (in 2 delen) aan te komen. Dat is niet best aangezien dit een erg belangrijk nummer is en mensen hier fraude mee kunnen plegen of je identiteit kunnen overnemen. Dus na heel wat gebel en geregel er uiteindelijk voor kunnen zorgen dat het TFN nu extra goed beveiligd is voor anderen. Een nieuw nummer geven doen ze niet, je krijgt eenmalig dit nummer en die is voor de rest van je leven!

We wouden ook een Medicare pasje aanvragen, zodat we ook hier nog een keer extra goed verzekerd zijn. Na lang wachten waren we aan de beurt om ons te laten vertellen dat ze dit pasje niet meer in voren geven en je deze alleen nog kunt aanvragen als je gebruik hebt gemaakt van een dokter of iets.

Verder nog een bankrekening geopend waar ons loon op gestort kan worden en zodat we niet elke keer veel geld kwijt zijn aan het pinnen met onze Nederlandse bankpasjes.

En uiteraard de omgeving verkend en veel rond gelopen. We zitten hier ook dichtbij een meer, Lillydale lake, waar je mooi rond kunt lopen. Ook een paar keer met Anny meegereden om verderop in de stad iets te bekijken.

Nadat alles geregeld was en we nog niks van ons werk gehoord hadden zijn we vrijdag 5/06 een dagje naar de dierentuin geweest Melbourne Zoo. Na een aantal uren rond gelopen te hebben, hebben we weer de tram gepakt richting Melbourne centrum om daar nog een paar uur rond te lopen, te winkelen in een mega overdekt winkelcentrum en een hapje te eten.

Zaterdag 6/06 zijn we samen met Anny meegereden naar Lilydale shopping centrum, waar we een poosje rond gelopen hebben en samen met Anny en haar zus Willy een kop koffie hebben gedronken. Nou daar kwamen de verhalen over de familie Arkes/Hudepohl op tafel haha. Wat hebben we gelachen! Erg leuk om zover van huis te zijn en dan toch nog met Anny en Willy over allemaal bekenden te kunnen praten en er weer even achter komen hoe gigantisch groot onze familie ook alweer is! Wat niet heel erg gek is als je weet dat Anny, Willy en Bennie (de vader van Miranda) 3 van de 90 neven en nichten zijn!

Morgen zondag 7/06 gaan we naar ons eigen plekje bij Adam in huis. We zullen de lekkere maaltijden en vooral gezelligheid en gastvrijheid van Anny missen! Maar gelukkig gaan we haar nog geregeld zien op het werk!

Ons adres voor de komende 4 maanden is:

38 Durham Road, Kilsyth VIC 3137 Australia

Groetjes en heel veel liefs van ons uit Melbourne Australia

Welkom op ons Reislog!

Hallo en welkom oponze reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waarwijons bevinden en waarwezijn geweest! Meer informatie overons en de reis diewij gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor onze mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Wijzien je graag terug op onzereislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je metons meereist!

Groetjes,

Emiel en Miranda